Pored postojećeg razilaženja islamskih učenjaka o ovom pitanju i postojanja dokaza za obije strane mi ćemo ovdje pojasniti ispravnije mišljenje i spomenuti neke od dokaza za to.
1. Dokazi iz Kur'ana.
2. Dokazi iz sunneta (hadisa).
3. Idžma – konsenzus (jednoglasan stav) ashaba po ovom pitanju.
4. Fetve savremenih učenjaka.
Da je ostavljač namaza otpadnik govore mnogi dokazi, neki od njih su:
1. Neki od dokaza iz Kur'ana:
a) Uzvišeni Allah, subhaneh, kaže:
فَإِنْ تَابُوا وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ فَإِخْوَانُكُمْ فِي الدِّينِ
-„Ali ako se oni budu pokajali i namaz obavljali i zekat davali, braća su vam po Vjeri.” (Et-Tevbe, 11)
Iz ovoga se zaključuje da je ostavljanje namaza nevjerstvo koje izvodi iz Vjere, jer da je veliki grijeh ili mali kufr, ne bi prestalo vjersko bratstvo, jer vjernici ostaju braća čak i ako se sukobe i dođe do ubistva ali u ovom slučaju ostavljanja namaza ne. Već je ostvarenje vjerskog bratstva uslovljeno obavljanjem namaza.
b) Azze ve Dželle, kaže, u prevodu značenja ajeta:
-„A njih smjeniše zli potomci, koji namaz napustiše i za požudama pođoše; oni će sigurno propast (GAJJ-dolina u Džehennemu) susresti; ali oni koji su se pokajali, i vjerovali, i dobro činil li, njima se neće nikakva nepravda učiniti, oni će u Džennet ući.” (Merjem, 59-60)
Dokazivanje navedenim ajetom se ogleda u činjenici da je Allah, Azze ve Dželle, o onima koji zapostavljaju namaz, i koji slijede strasti rekao: „Osim onoga ko se pokaje i povjeruje“, a to ukazuje da prilikom ostavljanja namaza i slijeđenja strasti nisu bili vjernici. (Šejh Ibn Usejmin, rahimehullah, 'Hukmu Tarikis-Salah, str.5)
c) Uzvišeni, također kaže:
مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ
"Šta vas je u Sekar (Džehennem) dovelo?" "Nismo" - reći će - "bili od onih koji su namaz obavljali.“ (El-Muddesir, 42-43)
Za detaljnije pojašnjenje pogledaj ' Namaz i propis njegova ostavljanja' od Ibn Kajjima El-Dževzija na 41-42.str.
Onaj ko ostavi namaz i kao takav dođe pred Allaha, dželle še´nuhu, biće u društvu Faraona, Hamana, i Ubejja Ibn Halefa (ovo prenose Ahmed, Ibn Hibban i dr.) a oni su najgora stvorenja koja je Allah, dželle še'nuh, stvorio.
2. Dokazi iz Sunneta
a) Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, kaže:
إِنَّ بَيْنَ الرَّجُلِ وَبَيْنَ الشِّرْكِ وَالْكُفْرِ تَرْكَ الصَّلَاةِ
„Između čovjeka i između idolopoklonstva i nevjerstva, stoji ostatvljanje namaza.” (Muslim od Džabira ibn Abdullaha, br.82)
A šejh Muhammed Fuad Abdul-Baki u komentaru ovog hadisa kaže:
معناه إن الذي يمنع من كفره كونه لم يترك الصلاة فإذا تركها لم يبق بينه وبين الشرك حائل بل دخل فيه
-"Njegovo značnje je da ono što ga sprečava od kufra je to što nije ostavio namaz. Pa kada ga ostavi ne ostaje nikakva pregrada između njega i širka već on upada u njega (širk)." (Muslimov Sahih, 1/88)
b) Od Burejede ibn El-Hasiba, radijallahu anhu, prenosi se da je rekao: „Čuo sam Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, kako govori: „Sporazum između nas i njih je namaz. Ko ga ostavi postao je nevjernik.” (Ahmed 22937, Ebu Davud, Et-Tirmizi 2621, En-Nesai 463, Ibn Hibban 1454 i Ibn Madže 1079 a šejh Albani kaže da je Sahih)
Pod nevjerstvom se ovdje misli na nevjerstvo koje izvodi iz Vjere, jer je Vjerovjesnik, sallallahu alejhi ve sellem, namaz učinio znakom razlikovanja između vjernika i nevjernika. Poznato je da se nevjerstvo razlikuje od Islama. Ko ne bude imao ovog sporazuma (ugovora) spada među nevjernike.
c) Od Enesa ibn Malika, radijallahu anhu, prenosi se da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao:
لَيْسَ بَيْنَ الْعَبْدِ وَالشِّرْكِ إِلَّا تَرْكُ الصَّلَاةِ، فَإِذَا تَرَكَهَا فَقَدْ أَشْرَكَ
-"Nije ništa između roba i širka osim ostavljanje namaza. Pa kada ga ostavi počinio je širk." (Ibn Madže 1080 i dr. a šejh Albani ga ocijenio kao Sahih)
d) Od Burejde El-Eslemija se prenosi da je čuo Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, kako kaže:
من ترك صلاة العصر فقد حبط عمله
-"Ko ostavi ikindiju namaz propala su mu djela." (Buhari, 553)
Iz ovoga hadisa je šejh Ibn Baz, rahimehullah, i drugi učenjaci izvukao propis da namjerno ostavljanje čak i samo jednog namaza čovjeka čini murteddom otpadnikom. Dok je tumačanje onih koji kažu da ostavljanje jednog ili dva namaza ne izvodi iz vjere da se u ovome hadisu misli na djela toga dana a ne na sva djela. Jer sva djela čovjeku propadaju samo ako počini riddet. Oni kažu da ostavljanje jednog namaza nije ridet a u hadisu se misli na poništavanje djela tog dana sa čime se šejh Ibn Baz nije slagao.
Ibn Kajjim El-Dževzi kaže: "Ono što se može zaključiti iz hadisa, a Allah najbolje zna, da ostavljanje namaza može biti dvojako:
Prvo: Potpuno ostavljanje tako da ga nikako ne klanja. U ovom slučaju mu se poništavaju sva djela.
Drugo: Ostavljanje u određenom danu što poništava djela toga dana. (Namaz i propis njegova ostavljanja, 86)
e) Ibn Abdul-Berr bilježi hadis od Jusra ibn Mihdžena a on od svoga oca da je bio sa Poslanikom, sallallahu alejhi ve sellem, kada je nastupilo vrijeme ikameta. Pa je Poslanik, alejhi selam, otišao i obavio namaz a Mihdžen je ostao na svome mjestu. Kada se vratio Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, upitao ga je:
مَا مَنَعَكَ أَنْ تُصَلِّيَ مَعَ النَّاسِ؟ أَلَسْتَ بِرَجُلٍ مُسْلِمٍ؟
-"Šta te je spriječilo da klanjaš sa drugim ljudima? Zar nisi musliman?" (Imam Malik 435, Nesai 857, Ahmed 16393, Taberani u Kebiru 697, Darekutni 1541, Hakim koji kaže da je hadis Sahih u Mustedreku 890, Bejheki u Sunenu 3638, Ibn Hibban u Sahihu 2405 i dr. a šejh Albani ga je ocijenio kao Sahih-potpuno vjerodostojan u Miškatul-Mesabih br.1153 kao i u Silsili Sahih hadisa br.1337)
Pa je Mihdžen rekao da je već klanjao kod kuće a Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, ga podučio da i u toj situaciji treba da klanja sa ljudima kada je već u mesdžidu. (Ibn Abdul-Berr, Et-Temhid, 4/222)
U komentaru ovog dijela hadisa stoji:
وَفِي هَذَا وَاللَّهُ أَعْلَمُ دَلِيلٌ عَلَى أَنَّ مَنْ لَا يُصَلِّي لَيْسَ بِمُسْلِمٍ وَإِنْ كَانَ مُوَحِّدًا وَهَذَا مَوْضِعُ اخْتِلَافٍ بَيْنَ أَهْلِ الْعِلْمِ وَتَقْرِيرُ هَذَا الْخِطَابِ فِي هَذَا الْحَدِيثِ أَنَّ أَحَدًا لَا يَكُونُ مُسْلِمًا إِلَّا أَنْ يُصَلِّيَ فَمَنْ لَمْ يُصَلِّ فَلَيْسَ بِمُسْلِمٍ
-"U ovome je dokaz, a Allah najbolje zna, da onaj koji ne klanja nije musliman pa makar bio monoteista. Oko ovog pitanja ima razilaženja među učenjacima. A značenje ovog govora u spomenutom hadisu je da niko neće biti musliman ako ne klanja. Pa onaj ko ne klanja nije musliman." (Ibn Abdul-Berr, Et-Temhid, 4/224)
Kaže šejh Muhammed ibn Alij El-Isjubi u komentaru ovog hadisa: "U njemu je (dokaz) da onaj ko ne klanja ne naziva se muslimanom." (Ez-Zehire, 10/632)
A spominjući faide i koristi izvučene iz ove predaje na 634.str. kaže:
ومنها: أن قوله -صلى الله عليه وسلم-: "ألست برجل مسلم؟ " يدل على أن من لم يصل ليس بمسلم، ومن صلى الصلاة مواظبًا عليها شُهِدَ له بالإِسلام.
-"Od faidi je i da riječi Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem: 'Zar nisi musliman?' ukazuju da onaj ko ne klanja nije musliman. Onaj ko redovno klanja njemu će se posvjedočiti Islam."
f) Od Abdullaha ibn Amra ibn Asa, radijallahu anhu, se prenosi da je kod Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, spomenut namaz pa je rekao:
منْ حَافَظَ عَلَيْهَا كَانَتْ لَهُ نُورًا، وَبُرْهَانًا، وَنَجَاةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ، وَمَنْ لَمْ يُحَافِظْ عَلَيْهَا لَمْ يَكُنْ لَهُ نُورٌ، وَلَا بُرْهَانٌ، وَلَا نَجَاةٌ، وَكَانَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَعَ قَارُونَ، وَفِرْعَوْنَ، وَهَامَانَ، وَأُبَيِّ بْنِ خَلَفٍ
-"Onaj koji ga bude čuvao (namaz) on će mu biti svjetlost, dokaz i spas na Sudnjem danu, a onaj koji ga ne bude čuvao, neće mu biti svjetlost, niti dokaz, niti spas na Sudnjem danu, i na Sudnjem danu biće sa Faraonom, Karunom, Hamanom i Ubejjom ibn Halefom." (Ahmed 6576, Darimi u Sunenu 2763, Ibn Hibban u Sahihu 1467, i dr. sa Sahih lancem oko čega se slažu Ahmed Šakir, Albani, Šuajb Arnaut i dr.)
Četvorica spomenutih u hadisu su vođe kufra i nevjerovanja pa teško se onima koji budu zajedno sa njima.
g) U Sahihu Muslimu od Ummu Seleme, radijallahu anha, prenosi se da je Vjerovjesnik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Bit ćete namjesnici, pa ćete prepoznavati i negirati njihova djela koja se kose sa Islamom. Onaj ko prepozna, bit će čist, a ko negira bit će ispravan. Međutim, griješan je onaj ko bude zadovoljan i ko bude slijedio!?” Rekoše: „Hoćemo li se boriti protiv njih?” Reče:
لَا، مَا صَلَّوْا
„Ne, sve dok klanjaju.” (Muslim, 1854)
h) U Sahihu Muslimu, također, iz hadisa Avfa ibn Malika prenosi se da je Vjerovjesnik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Vaše najbolje vođe su oni koje volite i koji vas vole, koji na vas donose blagoslov, a vi na njih. Najgore vaše vođe su oni koje vi mrzite i koji vas mrze, i koje vi proklinjete, a i oni vas.” Rekoše: „Allahov Poslaniče, hoćemo li se protiv njih boriti sabljom?” Poslanik reče:
لَا، مَا أَقَامُوا فِيكُمُ الصَّلَاةَ
„Ne, sve dok među vama obavljaju namaz.” (Muslim, 1885)
Nakon navođenja ove predaje šejh Usejmin kaže da nam je u hadisu kojeg bilježe Buhari i Muslim zabranjeno ustajanje protiv emira osim ako se vidi jasni kufr za koji od Allaha imamo dokaz. Pa kaže dozvola borbe protiv njih ako ostave namaz je dokaz da je to jasni kufr za koji imamo dokaz. (Šejh Ibn Usejmin, rahimehullah, 'Hukmu Tarikis-Salah, str.10)
*Što se stavova imama mezheba tiče ovdje nećemo obrađivati to pitanje. (Za detalje o stavu četvorice imama o ovom pitanju preporučujem da se vratite na djelo 'Opis namaza Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem,' od Abdul-Aziza Ibn Merzuka Et-Tarifija, prevod Safet Suljić, str.13-22)
3. Dokaz IDŽMA'A – konsenzusa ashaba
Abdullah ibn Šekik kaže:
كَانَ أَصْحَابُ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لَا يَرَوْنَ شَيْئًا مِنَ الأَعْمَالِ تَرْكُهُ كُفْرٌ غَيْرَ الصَّلَاةِ
„Ashabi Allahovog Poslan nika, sallallahu alejhi ve sellem, nisu smatrali da je ostavljanje ijednog djela nevjerstvo osim namaza.“ (Tirmizi 2622 a šejh Albani ga je ocijenio kao Sahih, El-Hakim koji ga je ocijenio SAHIHOM po uvjetima Buharije i Muslima)
Poznati imam Ishak ibn Rahevejh kaže: „Vjerodostojno se prenosi od Vjerovjesnika, sallallahu alejhi ve selllem, da je onaj koji ostavlja namaz nevjernik. To je bilo mišljenje učenjaka još od Vjerovjesnika, sallallahu alejhi ve sellem, do današnjeg dana, tj., da je nevjernik onaj koji ostavlja namaz namjerno bez opravdanja sve dok ne izađe njegovo propisano vrijeme.“ (Propis ostavljanja namaza, Usejmin, 14.str.)
Ibn Redžeb El-Hanbeli u Fethu (1/25) navodi da su Alija ibn Ebi Talib, Sa'd, Abdullah Ibn Mes'ud i drugi ashabi govorili:
من ترك الصلاة فقد كفر
-"Ko ostavi namaz zanevjerovao je.
A Omer, radijallahu anhu, je govorio:
لاحظ في الإسلام لِامْرِئٍ ترك الصلاة
-"Nema udjela u Islamu onaj ko ostavi namaz." (Ibn Ebi Šejbe u Musannefu 7/438 (br.37067), Abdur-Rezzak 3/125, br.5010 i drugi)
A Abdullah ibn Omer je govorio:
مَنْ تَرَكَ الصَّلَاةَ فَلَا دِينَ لَهُ
-"Ko ostavi namaz taj nema vjere." (Musannef ibn Ebi Sejbe, 5/97 (br.24062)
Ibn Hazm spominje predaju od Omera ibn Hattaba, Abdurr rahmana ibn Avfa, Muaza ibn Džebela, Ebu Hurejre, i drugih ashaba da su rekli: „Ne znamo da se iko od ashaba ovome suprotstavljao.“
Nakon toga spominje imena sedamnaest ashaba i tabi'ina od kojih se prenosi ovaj stav:
أن من ترك صلاة فرض عامداً ذاكراً حتى يخرج وقتها ، فإنه كافر ومرتد
-"Da onaj ko ostavi farz namaz, namjerno i svjesno sve dok ne izađe namasko vrijeme, takav je kjafir murtedd (otpadnik)." (Ibn Hazm u El-Fisal, 3/128)
A poznati tabi'in Ejjub Ibn Temime Es-Sihtijani, rahimehullah, je govorio:
ترك الصَّلَاة كفر لَا يخْتَلف فِيهِ
-"Ostavljanje namaza je KUFR i oko toga nema neslaganja." (Et-Tergibu Vet-Terhib, 1/217, br.831 i Ibn Redžeb El-Hanbeli u Fethu 1/25)
El-Munziri u spomenutom djelu (Et-Tergib) spominje rivajete ashaba koji su bili ovog stava, od kojih su: Abdullah ibn Mes’ud, Abdullah ibn Abbas, Džabir ibn Abdullah, Enes Ibn Malik, Ubade ibn Samit, Burejde, Sevbana, Ebu Umame, i Ebu Ed-Derda. Rekao je: „A i od ostalih mimo ashaba, kao što su Ahmed ibn Hanbel, Ishak ibn Rahavejh, Abdullah ibn Mubarek, Ibrahim En-Nehaji, El-Hak kem ibn Utejbe, Ejjub Es-Sihtijani, Ebu Davud Et-Tajalis si, Ebu Bekr ibn Ebi Šejbe, Zuhejr ibn Harb i drugi. (Et-Tergibu Vet-Terhib 1/213-217)
A Ebul-Fadl Abdur-Rahman Ibnul-Husejn Zejnud-Din EL-Iraki dodaje da su ovog stava bili i neki Malikije poput Ibn Habiba i neki Šafije. Te da je ovo prenešeno od Hakema ibn Ujejne. (Tarhut-Tesrib, 2/146)
Rekao je imam Ahmed:
„Idžma' (konsenzus) je idžma' ashaba, a oni poslje njih samo ih slijede.“ (Zil Tabekatu Hanabile od Ibn Redžeba 1/304)
Slično ovome rekao je i Davud Ibn Alij (El-Fekih Vel-Mutefekkih od Hatiba El-Bagdadija 1/427), pa ukoliko se utvrdi idžma' ashaba po određenom pitanju – onda nema više mjesta nakon toga da iko kaže bilo šta, pa makar taj bio od najbolji generacija tabina i islamski učenjaka.
Stoga neophodno je da onaj koji uči uzme i zadovolji se govorom (stavovom) ashaba, radijjallahu anhum, kada su u pitanju stvari vezane za ibadete, jer su oni najbliži da dokuče značenje onoga šta je Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, time ciljao (želio), a oni su također najbliži bili spuštanju objave, te su bili najučeni po pitanju stvarnosti, kao i razloga pojave određenog hadisa – pa kada se oni raziđu onda tu zaista ima širine! (Opis namaza Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, od Abdul-Aziza Ibn Merzuka Et-Tarifija, prevod Safet Suljić, str.10)
4. Fetve savremenih učenjaka po ovom pitanju
Pitanje:
Dogodio se razgovor izmedju mene i jednog mojeg prijatelja o islamu, tako da je ovaj prijatelj rekao: da uopšte ne klanja namaz, pa sam mu rekao: Ti si kafir, zato što kaze Uzvišeni Allah:
أفتؤمنون ببعض الكتاب وتكفرون ببعض فما جزاء من يفعل ذلك منكم إلا خزي في الحياة الدنيا ويوم القيامة يردون إلى أشد العذاب وما الله بغافل عما تعملون
“Zar vi u jedan dio Knjige vjerujete, a drugi negirate?! One od vas koji tako čine na svijetu samo poniženje može stići, a na Sudnjem danu bit će stavljeni na muke najteže! Allah doista ne propušta motriti što vi radite." (Al-Baqara, 85)
I rekao mi je: I ti si takodjer (kafir) i citirao mi je hadis Vjerovjesnika sallallahu alejhi we sellem: `Ko protekfiri (proglasi nevjernikom) muslimana postao je nevjernik.` Nakon toga sam ga ostavio i otišao kako se svadja nebi povećala više nego do čega je došla, pa koji je propis govora koji se desio izmedju nas ? I dali smo griješni zbog ovog (govora)?
Odgovor: (Na postavljeno pitanje odgovara uvaženi učenjak šejh Abdulaziz ibn Abdullah Ibn Baz)
Ispravno je: Da onaj ko ostavi namaz da je kafir, iako ga nebi negirao, ovo je izabran i ispravniji govor kod istraživača od učenjaka, zbog govora Vjerovjesnika, sallallahu alejhi we sellem, u sahih hadisu:
`Ugovor koji je izmedju nas (muslimana) i njih (nevjernika) je namaz, pa ko ga ostavi nevjernik je.`
Prenosi ga imam Ahmed i pisci sunena od Burejde b. El-Husejb, radijallahu anhu, s ispravnim lancem, i takodjer zbog njegovog, sallallahu alejhi we alihi we ashabihi we sellem, govora:
`Između čovjeka i izmedju širka i kufra je ostavljanje namaza.`
Prenosi ga imam Muslim u svom sahihu, i zbog njegovog, alejhi salatu we selam, govora:
`Glava stvari je islam, njegov stub je namaz, a njegov vrhunac je dzihad na Allahovom putu.`
Prenosi ga imam Ahmed i imam Tirmizi rahmetullahi alejhima s ispravnim lancem prenosilaca od Muaza radijallahu anhu, a I drugih hadisa koji su došli u ovom poglavlju.
`Ugovor koji je izmedju nas (muslimana) i njih (nevjernika) je namaz, pa ko ga ostavi nevjernik je.`
Prenosi ga imam Ahmed i pisci sunena od Burejde b. El-Husejb, radijallahu anhu, s ispravnim lancem, i takodjer zbog njegovog, sallallahu alejhi we alihi we ashabihi we sellem, govora:
`Između čovjeka i izmedju širka i kufra je ostavljanje namaza.`
Prenosi ga imam Muslim u svom sahihu, i zbog njegovog, alejhi salatu we selam, govora:
`Glava stvari je islam, njegov stub je namaz, a njegov vrhunac je dzihad na Allahovom putu.`
Prenosi ga imam Ahmed i imam Tirmizi rahmetullahi alejhima s ispravnim lancem prenosilaca od Muaza radijallahu anhu, a I drugih hadisa koji su došli u ovom poglavlju.
Tako da je vadžib onome ko ostavi namaz da se pokaje Allahu i da počne obavljati namaz i da se pokaje zbog onoga što je prošlo od njegovog izostavljanja i da donese čvrstu odluku da se neće više vraćati tome, ovo je njemu vadžib.
.......(šejh spominje drugi stav učenjaka koji je po njemu slabiji)
Isto tako ko ga ostavi iz nemara i ravnodušnosti i ne negira njegovu obaveznost, njegov propis je propis onoga ko negira njegovu obaveznost po ispravnijem od dva mišljenja učenjaka, i neće mu koristiti njegov šehadet da nema boga osim Allaha – la ilahe illallah, jer je izostavio hak (pravo) ove riječi, a zaista je od njenog prava da obavlja namaz, i isto tako ako bi Allaha učinio Jednim (ispoljio tevhid) i prihvatio da nema boga osim Allaha – la ilahe illallah ali se ismijava sa nečim od Allahove vjere – on je kafir, kao što je rekao Allah `azze ve džell:
قل أبالله وآياته ورسوله كنتم تستهزئون لا تعتذروا قد كفرتم بعد إيمانكم
' Reci: 'Zar se niste Allahu i riječima Njegovim i Poslaniku Njegovom rugali? Ne ispričavajte se! Jasno je da ste nevjernici, nakon što ste bili vjernici.” (Et-tewbe, 65, 66)
....(šejh pojašnjava da je negiranje jednog propisa vjere otpadništvo)
Pa vjernik mora pripaziti na ovu veliku stvar, i tako onaj ko ostavi namaz i nemaran je naspram namaza biva nevjernikom iako ne negira njegovu obaveznost po ispravnijem od dva mišljenja uleme kao što je predhodio dokaz toga u prethodinim hadisima I ono što je došlo u njihovim značenjima, pa trazimo od Allaha da popravi stanje muslimana, i da kafira i griješnika od njih vrati iskrenom pokajanju.
A njegov govor: `Ko protekfiri muslimana postao je kafir.` ovo je ako tekfir nije na svom mjestu, kao što je rekao Vjerovjesnik, sallallahu alejhi we sellem; `Ko svome bratu kaže: O Allahov neprijatelju! Ili kaže: O kafire, a ne bude tako, vratiće se na njega.`
Ali ovaj što je rekao: Ti si kafir ostavljanjem namaza, njegov tekfir je na mjestu tako da se (prijetnja) ne vraća na njega, i onaj što je to rekao nije nevjernik, već naprotiv, onaj ko je to rekao je sproveo Allahov propis (tekfira), i obavio Allahovo pravo, i objasnio ono čime ga Allah ZADUŽIO od tekfira ove grupe ljudi, tako da je on nagradjen a nije kafir, već je kafir onaj što je ostavio namaz I inatio se i oholio se, od Allah trazimo oprost.
Iz knjige: Fetava nurun ala ed-derb – svjetlost na putu (prvi dio 134 strana)
šejh AbdulAziz b. Abdullah b. Baz rahimehullah
Pitanje:
Moj stariji brat ne obavlja namaz. Da li ću i dalje održavati rodbinske veze sa njim uzimajući u obzir da mi je on samo brat od oca?
Odgovor: (Na postavljeno pitanje odgovara uvaženi učenjak šejh Abdulaziz ibn Abdullah Ibn Baz)
Ko namjerno izostavlja klanjanje namaza, on je kafir velikim kufrom (koji ga izvodi iz islama) i pored toga što priznaje da je namaz obavezan. To je mjerodavniji stav od dva postojeća stava učenjaka.
Kitabud-dave, str.93. Abdulaziz ibn Abdullah Ibn Baz.
(Fetava ulema'ul-beledi-haram, str.100)
Pitanje:
Kako treba postupiti čovjek koji naređuje svojoj porodici klanjanje namaza, ali, niko mu se ne odaziva? Hoće li živjeti sa njima u istoj kući ili će napustiti kuću?
Odgovor: (Na postavljeno pitanje odgovara uvaženi učenjak Eš-Šejh Muhammed bin Salih el-Uthejmin)
Ukoliko članovi porodice uopšte ne klanjaju, onda su oni kafiri, i murtedi-otpadnici. Oni su izvan okvira islama i tom čovjeku nije dozvoljeno da živi sa njima. Međutim, on ih treba uporno pozivati i ponavljati, možda će ih Allah uputiti.
Onaj ko ostavlja klanjanje namaza je kafir, da Allah sačuva, i to je dokazano Kur'anom i sunnetom i riječima ashaba. To je ispravni stav po ovom pitanju." (…..A onda šejh navodi dokaze za to)
U nastavku fetve uvaženi šejh Ibn Uthejmin objašanjava hukm (propis) i stanje čovjeka koji ne klanja namaz pa kaže:
-"Čovjeka koji ne klanja namaz, ne smijemo ga vjenčati i ukoliko se on oženi njegov bračni ugovor je batil - nevažeči. Nije dozvoljeno da se oženi muslimankom zbog riječi Uzvišenog o muhadžirkama: "...pa ako se uvjerite da su vjernice onda ih ne vraćajte nevjernicima, one nisu njima dopuštene, niti su oni njima dopušteni..." (El-Mumtehane, 10)
- Ukoliko ostavi klanjanje namaza nakon ženidbe, njegov brak se poništava. Njegova mu žena više nije dozvoljena zbog spomenutog ajeta. Učenjaci su ovo u detalje pojasnili kada govore o ostavljanju namaza prije ili poslije bračnog ugovora."
Nakon toga kaže: -"Ako mu neko od bližih rođaka umre, on nema pravo da nešto naslijedi od njega...
- Kada ostavljač namaza umre, nećemo ga gasuliti, nećemo ga uviti u kefin, nećemo mu klanjati dženazu i nećemo ga ukopati u groblje muslimana."
(Risaletu sifetis-salatin-nebijji, str.29-30, Muhammed ibn Salih el-Uthejmin)
A Allah najbolje zna
Odgovorio: prof. Ifet Zukorlić
Odgovorio: prof. Ifet Zukorlić
0 comments: